5 niezawodnych sposobów na uspokojenie dziecka.

Dziecko. Jest to człowiek, tylko że taki trochę mniejszy. Trzeba go karmić, lulać, tulić, całować, przytulać, przewijać, kąpać i ogólnie wykonywać za nie większość czynności. Zupełnie jak za Waszych facetów, kiedy wracają z imienin od szwagra. Dziecko jednak robi bardzo często jedną rzecz, która u dorosłego osobnika płci prawie tak samo pięknej nie zdarza się zbyt często, a jeżeli się zdarza, to… kurde to nie wiem co. Normalnie mówiłem, że taki facet jest jak baba… no dobra do rzeczy. Chodzi o płacz.

Nie będę się tu rozpisywał o tym, dlaczego dziecko płacze. Jest na to mnóstwo wpisów. Zdarzają się naprawdę ciekawe, z których można się czegoś sensownego dowiedzieć, ale trafiają się też takie rodem z kafeterii tłumaczące, że dziecko płacze, bo w poprzednim wcieleniu, krowa nadepnęła je na stopę.

Dzisiaj wziąłem się niczym Herakles za stajnię Augiasza, za wpis o tym, jak rozweselić dziecko, które płacze. Oho. Pewnie co któraś osoba pomyśli sobie–jak to jak? Gazem Kuźwa. No tak. Jest to jakaś możliwość, ale czy działa? Na moją żonę podczas porodu nie działał, to i na dzieci pewnie nie będzie. Są na to bardziej humanitarne metody, które jeszcze nie są zabronione przez nasze władze, ale patrząc na tempo ich prac, to tylko kwestia czasu. Polityka na bok jednak. Albo nie. Dodam tylko, że „mamy dobry Sejm, wybitnych fachowców, gospodarka pnie się do przodu, a ludziom żyje się coraz lepiej"-Neonówka.

No to co. Dziecko płacze, a lulanie, głaskanie po pupci, smoczek z Elzą, czy inne metody voodoo nie pomagają? Ty się starasz, jak możesz, ale wszelkie próby można o kant kija od szczotki sobie potłuc? Zaczynasz się denerwować na dziecko. Nie no, jak to na dziecko. Ja na swoje maleństwo nigdy, ale to nigdy się nie zdenerwuje. Jestem mama idealna, a dziecko ma pewnie kolkę, albo nie może kupki zrobić. Zaraz dam czopka, to przestanie. A ja na to–A gówno! Nie ma osoby, która nigdy się na dziecko nie zdenerwowała. Można tego nie okazać na zewnątrz, ale gdyby czajnik na głowę postawić, to się woda w nim zagotuje. Bez winy tylko jedna była. Ta która syna urodziła będąc dziewicą. Dziecko płacze albo wręcz się zanosi i coś trzeba z tym zrobić. Ja mam kilka metod, które pewnie znacie i które działają zawsze.

AKUKU!

Jap! To jest to! U, nawet po angielsku pojechałem. Metoda stara jak serdak mojego dziadka. Nie ma osoby, która o tym nie słyszała. Nawet murzyni z Antarktydy Północnej ją znają. Prosta jak sikanie z wiatrem i bezbolesna dla uczestników zabawy. Polega na chowaniu się, po czym z prędkością VV Polo 1,4 B, wyskakujemy krzycząc dosyć trudne do zapamiętania słowo „AKUKU” tylko uwaga. Niechcący można krzyknąć „Jumanji”, co może nas przenieść gdzieś do dżungli. Ja ze swoją córką, bardzo często się w to bawię. Nawet, kiedy ma humor zabawowy.

Idzie rak nieborak.

Zabawa również stara i równie skuteczna. Muszę jednak przyznać, że w naszym przypadku trochę trwało, zanim dziecko reagowało na tę zabawę. Na początku zupełnie nie zwracała na to uwagi, że ktoś jej palcami po ciałku chodzi. Teraz jednak jak kończy się rymowanka, to wie, że za chwilę zostanie lekko połaskotana, więc napina swoje ciałko i zaczyna się śmiać. Dla przypomnienia dodam całą rymowankę „idzie rak nie bo rak jak uszczypnie będzie znak! Na słowo znak delikatnie podszczypujemy dziecko, żonę, teściową, czy kogo tam chcemy. Oby tylko nie policjantkę na służbie.

A ugryzę Cię zaraz

To jest nasza ulubiona zabawa (moja i córki), choćby nie wiem, jak bardzo płakała, to zawsze jej momentalnie przechodzi. Polega to na tym, że mówię głośno: A ugryzę Cię zaraz w dupkę! A ta zaczyna uciekać przede mną, śmiejąc się w głos. Ja ją gonię zawsze na czworaka, żeby widziała, że ma szansę uciec. Najczęściej leci do mamy się przytulać. Czasami jest tak, że sama zaczyna uciekać, po czym się zatrzymuje i ogląda za siebie, czy na pewno ją gonię. Jest to takie słodkie. Ostatnio nawet, jak mi żona podpadnie, to mówię, że zaraz ugryzę ją w dupkę.

Popatrzymy przez okienko.

Sposób opracowany i doprowadzony do perfekcji przez moich teściów, kiedy my niedobrzy rodzice, jedziemy sobie sami na zakupy. Córka zaczyna płakać, to biorą ją na ręce i podchodzą do okna. Mówią wtedy do niej: zobaczymy, czy jakieś samochody jeżdżą. Dziecko jest tym tak zafascynowane, że głowa mała. Od jakiegoś czasu sama nawet do nas przychodzi, żeby ją wziąć do okienka. Potrafi już rozpoznać nasze autko na parkingu, chyba że pokazuje paluszkiem te najbrzydsze, tego nie wiem.

A co to jest?

I ostatni z naszych niezawodnych sposobów. Polega na odwróceniu dziecka uwagi od płaczu. Wyciągamy wtedy coś, czego normalnie nie może używać, np. plastikowe opakowanie do przechowywania żywności. Mamy takie „angielskie” dwukomorowe, idealne do pracy. W jednej komorze np. kanapki, a w drugiej jakiś owoc. W momencie, kiedy córka bierze je w ręce, to od razu przestaje płakać i bierze się za otwieranie skarbca. Nie musi być to pudełko. Może być to cokolwiek, czym normalnie się nie bawi. Torebka mamy, portfel dziadzia, wiertarka udarowa, czy gilotyna do papieru.

Dziecko płakać musi. Jego płacz bardziej przeżywamy my, niż ono samo i dlatego robimy co tylko w naszej mocy, by płakać przestało. Nasze metody na „ulżenie” dziecku już znacie. A jakie są Wasze?

Podobne posty:
-5 błędów, które często popełniają matki w pierwszym roku życia dziecka. 
-Dlaczego podczas ciąży, partner jest nieobecny? 
-10sposobów, by zachęcić dziecko do jedzenia.